Aankomst in Moskou. 's Avonds het rode plein bezocht. De volgende dag
nog een lange binnenlandse vlucht van ongeveer negen uur naar
Petropavlovsk, hoofdstad van Kamtsjatka.
Het Basiliuskathedraal.
Aankomst in Petropavlovsk.
Er ligt flink wat sneeuw onderweg.
We worden weggebracht met een 6WD vrachtauto omgebouwd tot bus. Meestal
zag je niet zo veel want de ruiten bevroren aan de binnenkant maar met
je handen kon je toch wel een soort kijkgaatje houden.
Onderweg, mooi uitzicht op vulkanen.
Een groot parkeerplaats waar gegeten en
gedronken kan worden.
Een soortement wegrestaurantje.
Waar je ook kijkt sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw!
Voorbij komen de vrachtwagens, die alle dorpjes bevoorraden van
uit Petropavlovsk. De weg loopt tot ongeveer de helft van
het schiereiland dat zo ongeveer 1200 km lang is.
Even stoppen onderweg om wat foto's te maken.
Onderweg kom je wel eens rivieren tegen die moeilijk
bevriezen door de harde stroming.
Heel ver weg zat er ook nog een Stellerarend in een boom.
Aangekomen in Milkovo een voormalige Kozakkennederzetting,
hebben we hier in dit eetcafé gegeten.
Een hele kleine markt in Milkovo.
Afrekenen doen ze hier nog met een telraam
maar afwegen doen ze digitaal.
's Ochtends vroeg voor vertrek de truck hier en daar warm stoken met een
gasbrander om hem aan de praat te krijgen. Het is ruim een half uur tot
driekwartier werk voor dat hij het doet. Maar het vriest dan ook zo
tussen de -20 en ruim -30 graden Celsius .
Onderweg naar Shanuch,
waar de hondensledetocht begint..
Op zulke wegen rijden ze toch nog z'n 100 km of nog meer per uur.
Aangekomen in Shanuch. De man die ons opwachtte gaat
alvast hout hakken om vuur te maken en thee te zetten.
Het wachten is op de sledehonden.
Daar komen ze aan, vanuit de bossen.
Alles klaarmaken en opladen.
Hij is er al klaar voor.
Hier en daar nog wat vast knopen.
Aangekomen bij de eerste jagers.
Alles wordt hoog opgeborgen.
Gedroogde vis voor de honden hangt ook hoog dat het niet
zomaar gepikt kan worden door andere dieren.
Plaats om vlees en vis te roken.
Gerookte zalm.
Alles zit met touw aan elkaar vast gemaakt.
We mochten even in hun woonhuis kijken.
Hij behoort tot één van de drie 'Evenen' vissersfamilies die hier wonen.
Sleden en ski's alles wordt zelfgemaakt en meestal van berkenhout.
Brede ski's met onderop een strook Rendierhuid met de vleug naar achteren,
om terugzakken tegen te gaan als je omhoog moet.
De volgende ochtend. Vlakvoor dat we gingen vertrekken.
Hier en daar nog wat controleren.
Aangekomen bij Rendierhouders, drie mannen en een vrouw.
Thee drinken in de tent. Achter de berkenstam leggen ze rendierhuiden
op de fijn gemaakte takken, dat is tegen de optrekkende kou en
daarop leg je dan je slaapzak.
Een dak constructie. Ze hebben ook elektriciteit, want ze hadden
met een rendierwedstrijd met sleden een aggregaat
gewonnen met een TV en een DVD speler.
De vrouw des huizes.
Koken en braden doet ze buiten,
daar heb je meer de ruimte.
De tent is bekleed met rendierhuiden en daaroverheen
een stuk plastiek en 's avonds moet het aggregaat
aan voor de DVD.
Een paar stukken mooi vlees opgraven voor het avondmaal.
Rendierkoppen voor de honden,
allemaal een halve.
Een soort boomklevertje, op zoek naar kleine stukjes vet.
Laarzen die hangen te drogen.
Water voor de thee.
Leika's.
Honden voor de jacht.
Deze houdt ons in de gaten want zij heeft puppies.
Een mooie bruine pup van ± 6 weken oud.
Deze vind het niet zo leuk dat ik hem vast houd.
Spelen met een stukje bevroren vlees.
's Nachts slapen de pups hier op een rendiervel.
De rendieren waren gehaald want die liepen 2 uur van huis af.
Rendieren in allerlei kleuren en hele mooie geweien.
Een opvallend groot gewei.
De drie rendierhoeders met hun zelfgemaakte ski's.
Hele mooie bonte.
En één bijna helemaal wit.
Sommigen durven dichtbij te komen,
als je zout in je handen hebt.
Zoeken en graven naar een beetje gras
Een groot gedeelte van de kudde.
Deze is ook bijna wit.
Je blijft foto's maken, wat een prachtig gezicht.
Twee van onze sledehonden begeleiders aan
het avondmaal van soep, vlees en brood.
Hij heeft bijna geen zonnebril meer nodig.
Een jong vrouwtje opzoeken, om te slachten.
Gooien met de lasso, maar deze keer was het mis.
Weer opnieuw proberen.
En nu was het wel raak.
Met z'n tweeën de buit binnenhalen.
Maar het was een verkeerde.
Opnieuw zoeken.
Dit is wel een hele zuivere witte.
Ze hebben een geschikte gevonden en
met een klein groepje apart gedreven.
Die moest hij hebben.
Daar gaat de lasso!
Hebbes en nog een lasso erbij.
Ze zijn niet zo groot maar wel sterk.
Ze slepen je zo mee.
Nu is het geen probleem meer.
Goed vast houden en een mes recht in zijn hart.
En dan een touwtje om zijn halsslagader tegen het leegbloeden
als je zijn kop er afhaalt.
Op het sneeuw glijdt het wel.
Nu de huid er netjes afvillen. Hun messen zitten in een houten schede.
Een putje graven voor het afval wat later voor de honden is.
De meesten namen een slok warm bloed. Ik heb het ook
nog geprobeerd maar vond er weinig smaak aan zitten,
een Jägermeister is lekkerder.
De maag wordt ook gevuld met afval en bloed ook voor de honden.
Dit was een rendier.
De geweien worden bewaard en
de ijstak hangt nu bij mij in de gang.
